De Duitse nationaliteit van de Oostenrijker, Hitler
- by Pierre Grande Guerre
- •
- 25 May, 2019
- •
DUTCH Page - Pierre's Column d.d. 20 maart 2007
Onlangs (maart 2007) diende Isolde Saalman, een sociaal democratische afgevaardigde van de Duitse deelstaat Nieder Sachsen, een wetsvoorstel in om postuum het Duitse staatsburgerschap te ontnemen aan Adolf Hitler. Bij mij roept dit nieuwtje onmiddellijk de vraag op: hoe zat dat ook alweer met de Duitse nationaliteit van de Oostenrijker, Hitler?
Op 20 april 1889 wordt Hitler thuis geboren in “Gasthof zum Pommer” in het Oostenrijkse plaatsje, Braunau. Het beroep van Hitler’s vader Alois, douanebeambte, laat het gezin voortdurend binnen Oostenrijk verhuizen, naar Passau, Linz, Lambach, Leonding en weer terug naar Linz. Voor Adolf Hitler zelf zou Linz altijd het middelpunt vormen van zijn jeugdherinneringen. In 1907 vertrekt Hitler op 18-jarige leeftijd naar de Oostenrijkse hoofdstad Wenen. De Weense Academie voor Beeldende Kunsten wijst Hitler af voor zijn toelatingsexamen. Daarna ambieert Hitler het beroep van architect om vervolgens nog eens door de Academie afgewezen te worden. Hitler blijft in Wenen rondhangen, terwijl hij morsige schilderijtjes schildert om rond te komen. Uiteindelijk belandt Hitler, als een zonderlinge “Einzelganger”, berooid in het “Asyl Für Obdachlosen” .
De Oostenrijks Hongaarse Dubbelmonarchie van Keizer Franz Joseph had in 1907 het Algemeen Kiesrecht ingevoerd, dat de Duitstaligen hun traditionele meerderheid in het parlement had ontnomen. In de Balkan, maar ook in het parlement, roerden zich tal van nationalistische groeperingen, die zich wilden afscheiden van het Keizerrijk.
Als jongeman ontwikkelt Hitler in dit roerige Wenen zijn zogenaamde “Weltanschauung”, een mix van de onder Duitstaligen populaire gedachte van het Pan Germanisme, antisemitisme, en Nietzsche’s filosofie over de “Deutsche Übermensch”.
Op 25 mei 1913 vlucht Hitler naar het Beierse München. Hij “verhuist” niet zomaar uit het “Rassenbabylon” van Wenen vanwege zijn afkeer van de “pro Slavische politiek van Franz Joseph”, maar juist omdat hij op de vlucht is voor de autoriteiten van Linz wegens ontduiking van de dienstplicht. Na veel brievenschrijverij verschijnt Hitler dan eindelijk toch voor de dienstplichtkeuring in Salzburg om vervolgens afgekeurd te worden wegens zijn zwakke gesteldheid.
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meldt de Oostenrijker Hitler zich op 5 augustus 1914 vrijwillig voor inlijving in het Beierse leger. In de overmoedige sfeer van die eerste oorlogsdagen heeft geen enkele Beierse wervingsofficier eraan gedacht om Hitler naar zijn nationaliteit te vragen. Hitler wordt ordonnans in het “List”-regiment.
Na de Eerste Wereldoorlog blijft Hitler tot 1920 bij de “Reichswehr” hangen in het woelige naoorlogse München. Kapitein Karl Mayr recruteert Hitler in 1919 als “Vertrauensmann” voor zijn “Nachrichtenabteilung Ib/P’’. Mayr’s afdeling organiseert sprekerscursussen voor zijn “Propagandaleute”, zoals Hitler, die de manschappen moeten indoctrineren in anticommunistische en nationalistische opvattingen.
In 1919 sluit Hitler zich aan bij de “Deutsche Arbeiter Partei” van Drexler en Harrer, om deze partij in 1923 na een interne coup over te nemen onder de naam van de Nazional Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei. In 1924 stellen de Beierse autoriteiten een onderzoek in vanwege de mislukte “Bierkeller Putsch” van 1923 en Hitler’s verzoek om de Duitse nationaliteit. De commissie komt tot de conclusie dat Hitler in 1914 per vergissing in het Beierse leger is toegelaten, en dat hij eigenlijk teruggestuurd had moeten worden naar Oostenrijk.
Na zijn vervroegde vrijlating uit de gevangenis in Landsberg in 1924 lukt het Hitler maar niet om zijn “Staatsangehörigkeit” te verwerven. In 1932 vindt een van Hitler’s naaste medewerkers een bureaucratische constructie om Hitler het Duitse staatsburgerschap te laten krijgen. Via invloedrijke, machtige vrienden benoemt men de Oostenrijker Hitler tot Duits ambtenaar, “Regierungsrat”, bij het kadaster van Braunschweig in Nieder Sachsen, waardoor hij automatisch het Duitse staatsburgerschap verwerft en houdt.
Vanwege de komst van de topconferentie van de G8-landen in juni 2007 woedt er deze dagen in Bad Doberan (Mecklenburg) aan de Oostzeekust, een discussie over de intrekking van Hitler’s ereburgerschap van de stad.
Helpt al die politieke correctheid over Hitler’s staatsburgerschap nu werkelijk om de plaatsvervangende, collectieve schaamte van de moderne Duitsers te verzachten? Of getuigt deze postume symboolpolitiek van een verlangen naar collectieve geruststelling? Of een vorm van ontkenning, zoals: “De ergste Duitscher aller tijden was gelukkig toch geen Duitser, maar een Oostenrijker.”?
Pierre
Bron o.a.: o.a.: Ian Kershaw’s eerste deel van de tweedelige biografie “Hitler”; “Hitler 1889-1936: Hoogmoed”. ISBN 90-274-9993-4.
Op 20 april 1889 wordt Hitler thuis geboren in “Gasthof zum Pommer” in het Oostenrijkse plaatsje, Braunau. Het beroep van Hitler’s vader Alois, douanebeambte, laat het gezin voortdurend binnen Oostenrijk verhuizen, naar Passau, Linz, Lambach, Leonding en weer terug naar Linz. Voor Adolf Hitler zelf zou Linz altijd het middelpunt vormen van zijn jeugdherinneringen. In 1907 vertrekt Hitler op 18-jarige leeftijd naar de Oostenrijkse hoofdstad Wenen. De Weense Academie voor Beeldende Kunsten wijst Hitler af voor zijn toelatingsexamen. Daarna ambieert Hitler het beroep van architect om vervolgens nog eens door de Academie afgewezen te worden. Hitler blijft in Wenen rondhangen, terwijl hij morsige schilderijtjes schildert om rond te komen. Uiteindelijk belandt Hitler, als een zonderlinge “Einzelganger”, berooid in het “Asyl Für Obdachlosen” .
De Oostenrijks Hongaarse Dubbelmonarchie van Keizer Franz Joseph had in 1907 het Algemeen Kiesrecht ingevoerd, dat de Duitstaligen hun traditionele meerderheid in het parlement had ontnomen. In de Balkan, maar ook in het parlement, roerden zich tal van nationalistische groeperingen, die zich wilden afscheiden van het Keizerrijk.
Als jongeman ontwikkelt Hitler in dit roerige Wenen zijn zogenaamde “Weltanschauung”, een mix van de onder Duitstaligen populaire gedachte van het Pan Germanisme, antisemitisme, en Nietzsche’s filosofie over de “Deutsche Übermensch”.
Op 25 mei 1913 vlucht Hitler naar het Beierse München. Hij “verhuist” niet zomaar uit het “Rassenbabylon” van Wenen vanwege zijn afkeer van de “pro Slavische politiek van Franz Joseph”, maar juist omdat hij op de vlucht is voor de autoriteiten van Linz wegens ontduiking van de dienstplicht. Na veel brievenschrijverij verschijnt Hitler dan eindelijk toch voor de dienstplichtkeuring in Salzburg om vervolgens afgekeurd te worden wegens zijn zwakke gesteldheid.
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meldt de Oostenrijker Hitler zich op 5 augustus 1914 vrijwillig voor inlijving in het Beierse leger. In de overmoedige sfeer van die eerste oorlogsdagen heeft geen enkele Beierse wervingsofficier eraan gedacht om Hitler naar zijn nationaliteit te vragen. Hitler wordt ordonnans in het “List”-regiment.
Na de Eerste Wereldoorlog blijft Hitler tot 1920 bij de “Reichswehr” hangen in het woelige naoorlogse München. Kapitein Karl Mayr recruteert Hitler in 1919 als “Vertrauensmann” voor zijn “Nachrichtenabteilung Ib/P’’. Mayr’s afdeling organiseert sprekerscursussen voor zijn “Propagandaleute”, zoals Hitler, die de manschappen moeten indoctrineren in anticommunistische en nationalistische opvattingen.
In 1919 sluit Hitler zich aan bij de “Deutsche Arbeiter Partei” van Drexler en Harrer, om deze partij in 1923 na een interne coup over te nemen onder de naam van de Nazional Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei. In 1924 stellen de Beierse autoriteiten een onderzoek in vanwege de mislukte “Bierkeller Putsch” van 1923 en Hitler’s verzoek om de Duitse nationaliteit. De commissie komt tot de conclusie dat Hitler in 1914 per vergissing in het Beierse leger is toegelaten, en dat hij eigenlijk teruggestuurd had moeten worden naar Oostenrijk.
Na zijn vervroegde vrijlating uit de gevangenis in Landsberg in 1924 lukt het Hitler maar niet om zijn “Staatsangehörigkeit” te verwerven. In 1932 vindt een van Hitler’s naaste medewerkers een bureaucratische constructie om Hitler het Duitse staatsburgerschap te laten krijgen. Via invloedrijke, machtige vrienden benoemt men de Oostenrijker Hitler tot Duits ambtenaar, “Regierungsrat”, bij het kadaster van Braunschweig in Nieder Sachsen, waardoor hij automatisch het Duitse staatsburgerschap verwerft en houdt.
Vanwege de komst van de topconferentie van de G8-landen in juni 2007 woedt er deze dagen in Bad Doberan (Mecklenburg) aan de Oostzeekust, een discussie over de intrekking van Hitler’s ereburgerschap van de stad.
Helpt al die politieke correctheid over Hitler’s staatsburgerschap nu werkelijk om de plaatsvervangende, collectieve schaamte van de moderne Duitsers te verzachten? Of getuigt deze postume symboolpolitiek van een verlangen naar collectieve geruststelling? Of een vorm van ontkenning, zoals: “De ergste Duitscher aller tijden was gelukkig toch geen Duitser, maar een Oostenrijker.”?
Pierre
Bron o.a.: o.a.: Ian Kershaw’s eerste deel van de tweedelige biografie “Hitler”; “Hitler 1889-1936: Hoogmoed”. ISBN 90-274-9993-4.
Inleiding: Franz Von Papen & Werner Horn; schaker en pion
Onlangs stuitte ik in een oud boek (1) van 1919 op een opmerkelijk verhaal over een Duitse Luitenant, die in begin februari 1915 een half geslaagde bomaanslag pleegt op een spoorbrug over een grensrivier tussen de Verenigde Staten en Canada. Ook al staat de bekentenis van de dader, Werner Horn, deels in het boek te lezen, de naam van zijn opdrachtgever zal Horn blijven verzwijgen. Na wat verder zoeken vond ik ook de naam van Horn’s opdrachtgever, Franz von Papen, een van de aangeklaagden van het latere Neurenberg Proces in 1946.
In een Grote Oorlog als de Eerste Wereldoorlog is Horn’s aanslag op de brug uiteraard slechts een bescheiden wapenfeit. Toch vermoed ik dat dit relatief onbekende verhaal, dat de geschiedenis is ingegaan als de “ Vanceboro International Bridge Bombing ”, nog interessante kanten kent. Het is onder andere een spionageverhaal over hoe in een groter plan een sluwe schaker zijn naïeve pion offert.
Beknopte situatieschets Canada en de Verenigde Staten in 1915
This trip we start at the Léomont near Vitrimont and we will with some exceptions concentrate on the Battle of Lorraine of August-September 1914 in the area, called, the “Trouée de Charmes”, the Gap of Charmes.
After the Léomont battlefield we continue our explorations to Friscati hill and its Nécropole Nationale. Next we pay a visit to the battlefield of la Tombe to go on to the Château de Lunéville. There we cross the Vezouze to move on southward to the Bayon Nécropole Nationale. At Bayon we cross the Moselle to pass Charmes for the panorama over the battlefield from the Haut du Mont. North-west of Charmes we will visit the British Military Cemetery containing 1918 war victims. From Charmes we go northward to the battlefield of the First French Victory of the Great War, the Battle of Rozelieures of 25 August 1914. North of Rozelieures we will visit the village of Gerbéviller. From there we make a jump northward to visit the ruins of Fort de Manonviller to finish with an interesting French Dressing Station bunker, west of Domjevin.
Though
we depart
from
Badonviller
in the
Northern
Vosges
, we make a jump
northward
to
the
east
of Lunéville
and
Manonviller. We start
at Avricourt
on the
border of Alsace
and
Lorraine. From
the
Avricourt
Deutscher
Soldatenfriedhof
we explore
the
southern
Lorraine battlefields
; the
mine craters
of Leintrey
, the
Franco- German
war cemetery
and
Côte 303 at Reillon
, and
some
German
bunkers near
Gondrexon
, Montreux
, and
Parux.
We
depart
from
Raon-l’Etape
to
drive
northward
via
Badonviller
to
Montreux
to
visit
the
"Circuit du Front Allemand
14-18", the
Montreux
German
Front Walk
14-18,
with
its
trenches
,
breastworks
,
and
at
least
twenty
bunkers.
North-east of Nancy, east of Pont-à-Mousson, and south-east of Metz we visit the battlefields of the Battle of Morhange of 14 until 20 August 1914. We follow mainly topographically the route of the French advance eastward over the Franco-German border of 1871-1918.
During this visit, we try to focus on the day that the momentum of the battle switched from the French side to the advantage of the Bavarian side: the day of 20 August 1914, when the Bavarians rapidly re-conquered the territory around Morhange , being also the day of the start of their rather successful “Schlacht in Lothringen”.
We will visit beautiful landscapes of the "Parc Naturel Régional de Lorraine", memorials, ossuaries, and cemeteries. Sometimes we will divert to other periods of the Great War, honouring Russian and Romanian soldiers, who died in this sector. We start our route at the border village of Manhoué, and via Frémery, Oron, Chicourt, Morhange, Riche, Conthil, Lidrezing, Dieuze, Vergaville, Bidestroff, Cutting, Bisping we will finish in Nomeny and Mailly-sur-Seille, where the Germans halted their advance on 20 August 1914, and where they constructed from 1915 some interesting bunkers.
During this visit, we try to focus on the day that the momentum of the battle switched from the French side to the advantage of the Bavarian side: the day of 20 August 1914, when the Bavarians rapidly re-conquered the territory around Morhange , being also the day of the start of their rather successful “Schlacht in Lothringen”.
We will visit beautiful landscapes of the "Parc Naturel Régional de Lorraine", memorials, ossuaries, and cemeteries. Sometimes we will divert to other periods of the Great War, honouring Russian and Romanian soldiers, who died in this sector. We start our route at the border village of Manhoué, and via Frémery, Oron, Chicourt, Morhange, Riche, Conthil, Lidrezing, Dieuze, Vergaville, Bidestroff, Cutting, Bisping we will finish in Nomeny and Mailly-sur-Seille, where the Germans halted their advance on 20 August 1914, and where they constructed from 1915 some interesting bunkers.
South
of Manhoué we start this trip at Lanfroicourt along the French side of the Franco-German 1871-1918
border, marked by the meandering Seille river. We visit some French bunkers
in Lanfroicourt, near
Array-et-Han and in Moivrons.
From there we go northward to the outskirts of Nomeny and the
hamlet of Brionne to visit the
(
second
) memorial, commemorating the events in Nomeny of 20
August 1914. We continue westward to finish at the Monument du
Grand Couronné at the
Côte de Géneviève, a former
French artillery base, which
offers several panoramic
views over the battlefield.
North of
Pont-à-Mousson and south of Metz, we explore the relics of German bunkers and
fortifications along the Franco-German 1871-1918 border. We start at
Bouxières-sous-Froidmont to visit the nearby height of the Froidmont on the
front line. This time we will show only a part of the Froidmont, focusing on
its military significance. From the Froidmont we continue via
Longeville-lès-Cheminot and Sillegny to the “Forêt Domaniale de Sillegny” to
explore some artillery ammunition bunkers. Next we continue to Marieulles for
its three interesting bunkers and to Vezon for its line of ammunition depot
bunkers. From Vezon we continue to the “Deutscher Kriegsgräberstätte Fey –
Buch”. From Fey we go eastward, passing 6 bunkers near Coin-lès-Cuvry to
finish our trip at the top construction of the “Feste Wagner” or “Fort
Verny”, north of Verny.
We concentrate on the German side of the front around
"Markirch", Sainte Marie-aux-Mines, the so-called
"Leber" front sector . We first pay a visit to the
Sainte-Marie-aux-Mines Deutscher Soldatenfriedhof, and next to
the southern side of the Col de Ste. Marie for the many interesting
bunkers of the German positions at the Bernhardstein, at the
north-eastern slopes of the Tête du Violu. On the next photo page
about the Haut de Faîte we will continue with a visit to the northern
side of the pass and the "Leber" sector.
