Lenin's Treinreis
- by Pierre Grande Guerre
- •
- 29 Apr, 2019
- •
DUTCH Page - Pierre’s Column d.d. 7 november 2007
Vandaag, precies negentig jaar geleden, loste de Pantserkruiser Aurora in Sint Petersburg een aantal kanonschoten om het begin van de Russische Oktoberrevolutie aan te kondigen. De meesten onder ons kennen de geschiedenis al: Lenin’s “finest hour” was eindelijk aangebroken. Speelden de Bolsjewieken aanvankelijk nauwelijx een rol van betekenis, Lenin wist de opstandige soldaten- en matrozensovjets in te palmen voor zijn eigen bolsjewistische doel, kortweg alle macht aan de Sovjets (raden) en een afzonderlijke vrede met Duitsland. Daarmee stal Lenin het oorspronkelijke idee van zelfbestuur van de raden van de opstandige arbeiders, soldaten, en matrozen. Later vanaf 1920 zou Lenin deze raden en hun idealen geleidelijk vervangen door de dictatuur van de partij en het Politburo. De matrozen en soldaten, die Lenin aan de macht hadden geholpen, zouden in 1920 afgemaakt worden tijdens de zogenaamde bestorming over het ijs rondom de eilandvesting van Kronsjtad, op 30 kilometer van Sint Petersburg. De gevolgen van de Oktoberrevolutie zijn, ondanks de Val van de Berlijnse Muur in 1989, in de bedrijfscultuur van de hedendaagse Russische politiek nog altijd voelbaar, al was het maar in persoon van de almachtige Rode Tsaar, Vladimir Poetin zelf.
Wat minder bekend misschien is het feit, dat het succes van de Oktoberrevolutie van 1917 voor een belangrijk deel te danken is aan de intriges van Parvus Helphand en de toenmalige Duitse regering. De Krupp handelsagent, Alexander “Parvus” Helphand, die van west-Russische komaf was en die in 1916 de Pruisische nationaliteit had verkregen, haalde de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur Zimmermann, over om een poging te wagen om in Rusland een massastaking te organiseren om de toch al bestaande destabilisatie van Rusland verder uit te buiten(*). Parvus wist uiteindelijk Zimmermann te overtuigen van het belang van de steun aan een Russische, revolutionaire beweging, die vrede met Duitsland wilde. Parvus had contacten met de leidende bolsjewistische revolutionairen, Trotski en Lenin, die op dat moment nog in ballingschap woonden; Trotski in New York, Lenin in Zwitserland. Zimmermann haalde op zijn beurt de Oberste Heeres Leitung over om de Bolsjewiek, Vladimir Iljitsj Oeljanov, Lenin dus, met Duitse hulp en geldmiddelen vanuit Zürich naar Rusland te smokkelen.
Op 9 april 1917 vertrekt Lenin met zijn vrouw, Kroepskaja, en 30 getrouwen uit Zürich in een “verzegelde” trein en onder een valse identiteit om via Zweden op 16 april aan te komen in Sint Petersburg. De 15 miljoen Duitse Reichsmarken, die Parvus Helphand had geregeld, gebruikt Lenin kwistig om zijn revolutionaire pamfletten te laten drukken en massaal onder de bevolking te laten verspreiden. In juli 1917 breekt opnieuw een kleine revolutie uit in Sint Petersburg door soldaten, die weigeren nog langer naar het front te gaan. Kerensky laat deze opstand hardhandig neerslaan. Lenin moet vluchten naar Finland en onderduiken. Op 20 oktober al keert Lenin samen met Trotski weer terug in Rusland. Op 25 oktober van de Juliaanse kalender, 7 november dus, voert Trotski, als directe legerleider, maar onder de regie van Lenin, de bolsjewistische troepen aan. De Bolsjewieken slagen erin om de Voorlopige Regering af te zetten. De volgende dag wordt Lenin gekozen tot voorzitter van de Pan Russische Conferentie van Sovjets en de Raad van Volkscommissarissen. Lenin benoemt Trotski tot Minister van Buitenlandse Zaken. Diezelfde dag nog neemt Trotsky contact op met Zimmermann om hem te verzoeken om onderhandelingen over een afzonderlijke vrede te openen. Lenin kondigt een eenzijdige wapenstilstand van 3 maanden af. De Russische slagkracht aan het Oostfront stelt dan niets meer voor. De Duitsers vertrouwen de revolutionairen niet helemaal. De strijd zal daarom pas echt gestaakt worden bij de Vrede van Brest Litovsk van 3 maart 1918.
Op 7 november denk ik dus terug aan deze vorm van Duitse “Realpolitik”. Lenin was voor de Duitsers dus een uiterst succesvol wapen geworden met onvermoede resultaten. Dankzij de ineenstorting van het Oostfront was de Oberste Heeres Leitung in staat om grote hoeveelheden troepen over te hevelen naar het hardnekkige Westelijke Front.
Met de opportunist Helphand, de initiator van Lenin’s treinreis, liep het nog slecht af. Parvus was vanaf 1918 niet meer welkom in Lenin’s Sovjet Unie, noch in de Weimar Republiek, waar kort daarvoor de Kaiser was afgezet. Parvus stierf kort daarna, in 1924, in Zwitserland in ballingschap.
Pierre
(*) In februari 1917 was er al eerder in Rusland een revolutie geweest, die geleid had tot de arrestatie van de Tsaar en de instelling van de Voorlopige Regering onder leiding van de liberale Prins Lvov en de socialistische Alexander Kerenski.
TIP - Lees ook mijn lezing voor de Western Front Association Nederland: "Bochkareva en haar Vrouwenbataljon"
Wat minder bekend misschien is het feit, dat het succes van de Oktoberrevolutie van 1917 voor een belangrijk deel te danken is aan de intriges van Parvus Helphand en de toenmalige Duitse regering. De Krupp handelsagent, Alexander “Parvus” Helphand, die van west-Russische komaf was en die in 1916 de Pruisische nationaliteit had verkregen, haalde de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur Zimmermann, over om een poging te wagen om in Rusland een massastaking te organiseren om de toch al bestaande destabilisatie van Rusland verder uit te buiten(*). Parvus wist uiteindelijk Zimmermann te overtuigen van het belang van de steun aan een Russische, revolutionaire beweging, die vrede met Duitsland wilde. Parvus had contacten met de leidende bolsjewistische revolutionairen, Trotski en Lenin, die op dat moment nog in ballingschap woonden; Trotski in New York, Lenin in Zwitserland. Zimmermann haalde op zijn beurt de Oberste Heeres Leitung over om de Bolsjewiek, Vladimir Iljitsj Oeljanov, Lenin dus, met Duitse hulp en geldmiddelen vanuit Zürich naar Rusland te smokkelen.
Op 9 april 1917 vertrekt Lenin met zijn vrouw, Kroepskaja, en 30 getrouwen uit Zürich in een “verzegelde” trein en onder een valse identiteit om via Zweden op 16 april aan te komen in Sint Petersburg. De 15 miljoen Duitse Reichsmarken, die Parvus Helphand had geregeld, gebruikt Lenin kwistig om zijn revolutionaire pamfletten te laten drukken en massaal onder de bevolking te laten verspreiden. In juli 1917 breekt opnieuw een kleine revolutie uit in Sint Petersburg door soldaten, die weigeren nog langer naar het front te gaan. Kerensky laat deze opstand hardhandig neerslaan. Lenin moet vluchten naar Finland en onderduiken. Op 20 oktober al keert Lenin samen met Trotski weer terug in Rusland. Op 25 oktober van de Juliaanse kalender, 7 november dus, voert Trotski, als directe legerleider, maar onder de regie van Lenin, de bolsjewistische troepen aan. De Bolsjewieken slagen erin om de Voorlopige Regering af te zetten. De volgende dag wordt Lenin gekozen tot voorzitter van de Pan Russische Conferentie van Sovjets en de Raad van Volkscommissarissen. Lenin benoemt Trotski tot Minister van Buitenlandse Zaken. Diezelfde dag nog neemt Trotsky contact op met Zimmermann om hem te verzoeken om onderhandelingen over een afzonderlijke vrede te openen. Lenin kondigt een eenzijdige wapenstilstand van 3 maanden af. De Russische slagkracht aan het Oostfront stelt dan niets meer voor. De Duitsers vertrouwen de revolutionairen niet helemaal. De strijd zal daarom pas echt gestaakt worden bij de Vrede van Brest Litovsk van 3 maart 1918.
Op 7 november denk ik dus terug aan deze vorm van Duitse “Realpolitik”. Lenin was voor de Duitsers dus een uiterst succesvol wapen geworden met onvermoede resultaten. Dankzij de ineenstorting van het Oostfront was de Oberste Heeres Leitung in staat om grote hoeveelheden troepen over te hevelen naar het hardnekkige Westelijke Front.
Met de opportunist Helphand, de initiator van Lenin’s treinreis, liep het nog slecht af. Parvus was vanaf 1918 niet meer welkom in Lenin’s Sovjet Unie, noch in de Weimar Republiek, waar kort daarvoor de Kaiser was afgezet. Parvus stierf kort daarna, in 1924, in Zwitserland in ballingschap.
Pierre
(*) In februari 1917 was er al eerder in Rusland een revolutie geweest, die geleid had tot de arrestatie van de Tsaar en de instelling van de Voorlopige Regering onder leiding van de liberale Prins Lvov en de socialistische Alexander Kerenski.
TIP - Lees ook mijn lezing voor de Western Front Association Nederland: "Bochkareva en haar Vrouwenbataljon"
Inleiding: Franz Von Papen & Werner Horn; schaker en pion
Onlangs stuitte ik in een oud boek (1) van 1919 op een opmerkelijk verhaal over een Duitse Luitenant, die in begin februari 1915 een half geslaagde bomaanslag pleegt op een spoorbrug over een grensrivier tussen de Verenigde Staten en Canada. Ook al staat de bekentenis van de dader, Werner Horn, deels in het boek te lezen, de naam van zijn opdrachtgever zal Horn blijven verzwijgen. Na wat verder zoeken vond ik ook de naam van Horn’s opdrachtgever, Franz von Papen, een van de aangeklaagden van het latere Neurenberg Proces in 1946.
In een Grote Oorlog als de Eerste Wereldoorlog is Horn’s aanslag op de brug uiteraard slechts een bescheiden wapenfeit. Toch vermoed ik dat dit relatief onbekende verhaal, dat de geschiedenis is ingegaan als de “ Vanceboro International Bridge Bombing ”, nog interessante kanten kent. Het is onder andere een spionageverhaal over hoe in een groter plan een sluwe schaker zijn naïeve pion offert.
Beknopte situatieschets Canada en de Verenigde Staten in 1915
This trip we start at the Léomont near Vitrimont and we will with some exceptions concentrate on the Battle of Lorraine of August-September 1914 in the area, called, the “Trouée de Charmes”, the Gap of Charmes.
After the Léomont battlefield we continue our explorations to Friscati hill and its Nécropole Nationale. Next we pay a visit to the battlefield of la Tombe to go on to the Château de Lunéville. There we cross the Vezouze to move on southward to the Bayon Nécropole Nationale. At Bayon we cross the Moselle to pass Charmes for the panorama over the battlefield from the Haut du Mont. North-west of Charmes we will visit the British Military Cemetery containing 1918 war victims. From Charmes we go northward to the battlefield of the First French Victory of the Great War, the Battle of Rozelieures of 25 August 1914. North of Rozelieures we will visit the village of Gerbéviller. From there we make a jump northward to visit the ruins of Fort de Manonviller to finish with an interesting French Dressing Station bunker, west of Domjevin.
Though
we depart
from
Badonviller
in the
Northern
Vosges
, we make a jump
northward
to
the
east
of Lunéville
and
Manonviller. We start
at Avricourt
on the
border of Alsace
and
Lorraine. From
the
Avricourt
Deutscher
Soldatenfriedhof
we explore
the
southern
Lorraine battlefields
; the
mine craters
of Leintrey
, the
Franco- German
war cemetery
and
Côte 303 at Reillon
, and
some
German
bunkers near
Gondrexon
, Montreux
, and
Parux.
We
depart
from
Raon-l’Etape
to
drive
northward
via
Badonviller
to
Montreux
to
visit
the
"Circuit du Front Allemand
14-18", the
Montreux
German
Front Walk
14-18,
with
its
trenches
,
breastworks
,
and
at
least
twenty
bunkers.
North-east of Nancy, east of Pont-à-Mousson, and south-east of Metz we visit the battlefields of the Battle of Morhange of 14 until 20 August 1914. We follow mainly topographically the route of the French advance eastward over the Franco-German border of 1871-1918.
During this visit, we try to focus on the day that the momentum of the battle switched from the French side to the advantage of the Bavarian side: the day of 20 August 1914, when the Bavarians rapidly re-conquered the territory around Morhange , being also the day of the start of their rather successful “Schlacht in Lothringen”.
We will visit beautiful landscapes of the "Parc Naturel Régional de Lorraine", memorials, ossuaries, and cemeteries. Sometimes we will divert to other periods of the Great War, honouring Russian and Romanian soldiers, who died in this sector. We start our route at the border village of Manhoué, and via Frémery, Oron, Chicourt, Morhange, Riche, Conthil, Lidrezing, Dieuze, Vergaville, Bidestroff, Cutting, Bisping we will finish in Nomeny and Mailly-sur-Seille, where the Germans halted their advance on 20 August 1914, and where they constructed from 1915 some interesting bunkers.
During this visit, we try to focus on the day that the momentum of the battle switched from the French side to the advantage of the Bavarian side: the day of 20 August 1914, when the Bavarians rapidly re-conquered the territory around Morhange , being also the day of the start of their rather successful “Schlacht in Lothringen”.
We will visit beautiful landscapes of the "Parc Naturel Régional de Lorraine", memorials, ossuaries, and cemeteries. Sometimes we will divert to other periods of the Great War, honouring Russian and Romanian soldiers, who died in this sector. We start our route at the border village of Manhoué, and via Frémery, Oron, Chicourt, Morhange, Riche, Conthil, Lidrezing, Dieuze, Vergaville, Bidestroff, Cutting, Bisping we will finish in Nomeny and Mailly-sur-Seille, where the Germans halted their advance on 20 August 1914, and where they constructed from 1915 some interesting bunkers.
South
of Manhoué we start this trip at Lanfroicourt along the French side of the Franco-German 1871-1918
border, marked by the meandering Seille river. We visit some French bunkers
in Lanfroicourt, near
Array-et-Han and in Moivrons.
From there we go northward to the outskirts of Nomeny and the
hamlet of Brionne to visit the
(
second
) memorial, commemorating the events in Nomeny of 20
August 1914. We continue westward to finish at the Monument du
Grand Couronné at the
Côte de Géneviève, a former
French artillery base, which
offers several panoramic
views over the battlefield.
North of
Pont-à-Mousson and south of Metz, we explore the relics of German bunkers and
fortifications along the Franco-German 1871-1918 border. We start at
Bouxières-sous-Froidmont to visit the nearby height of the Froidmont on the
front line. This time we will show only a part of the Froidmont, focusing on
its military significance. From the Froidmont we continue via
Longeville-lès-Cheminot and Sillegny to the “Forêt Domaniale de Sillegny” to
explore some artillery ammunition bunkers. Next we continue to Marieulles for
its three interesting bunkers and to Vezon for its line of ammunition depot
bunkers. From Vezon we continue to the “Deutscher Kriegsgräberstätte Fey –
Buch”. From Fey we go eastward, passing 6 bunkers near Coin-lès-Cuvry to
finish our trip at the top construction of the “Feste Wagner” or “Fort
Verny”, north of Verny.
We concentrate on the German side of the front around
"Markirch", Sainte Marie-aux-Mines, the so-called
"Leber" front sector . We first pay a visit to the
Sainte-Marie-aux-Mines Deutscher Soldatenfriedhof, and next to
the southern side of the Col de Ste. Marie for the many interesting
bunkers of the German positions at the Bernhardstein, at the
north-eastern slopes of the Tête du Violu. On the next photo page
about the Haut de Faîte we will continue with a visit to the northern
side of the pass and the "Leber" sector.
